Van de" veeteelt moet men zich niet al teveel voorstellen daar in IJsland. De normale IJslander houdt geen koeien of paarden, enkel wat schapen die ze vrij laten loslopen en hopen dat ze ooit terug thuis komen. Ooit is er een IJslander begonnen met een manège maar daar is hij snel mee gestopt. Hij had vanuit Noorwegen duizenden kilo's haver later overkomen maar de paarden die hij gekocht had moesten er niets van weten. Hij werd het zo beu dat hij plots zei : Ef hestinn líkar ekki við hafrar, mun það kyssa kúlurnar mínar en daarmee was voor hem de kous af (sokkinn er lokið)
