Van Keflavik naar Brussels airport en verder

Gisterenavond toegekomen in Grindavik op een 20 km van de luchthaven van Keflavik en ingecheckt in Hotel "Northern Lights Inn" (www.nli.is). Een "gelijkvloers" hotel in U vorm midden een grote lavavlakte, op een heuvel. Maar wel een waar je kunt zeggen als de nachtportier je 's nachts mag wekken als de Aurora Borealis zich manifesteert en je raadt het, voor onze laatste -korte- nacht werden we 2 x gewekt met de melding "The lights are starting". Het restaurant is trouwens het "Max restaurant" genoemd naar hun -overleden- golden retriever die blijkbaar altijd vol interesse het noorderlicht aanschouwde (zie foto op hun website, in iedere kamer hangt die foto).
We moesten weliswaar om 3h15 op om tijdig onze Landcruiser in te leveren maar al bij al waren we toch tevreden. Geen poollicht zoals je op de brochures ziet maar een goed herkenbare groene gloed die we hier in elk geval niet kennen.
Dan maar om 3h16 opstaan, wagen laden, early breakfast om 4h30 en dan naar Keflavik airport waar we om 5h20 onze 4x4 inleverden, volgetankt en gecontroleerd (no damage).
Vlotte vlucht, alles mooi op tijd en dan vanuit Brussels airport met de trein naar huis. Johan en Ria opgehaald door Arne, ik in Roeselare met de taxi naar huis met als voordeel dat ik eenmaal thuis volledig op de hoogte was van de problematiek van de buurt "rond de statie" (niet veel volk in de statie maar wel veel volk er rond tot een gat in de nacht)
Nu al een was aan het draaien. Het was mooi in goed gezelschap en een uitmuntende chauffeur ;-)..
Een schone feeste maar raar volk ;-)  .

Max, de Aurora Borealis Retriever

Laatste maal volgetankt voor inlevering. In totaal 2100 km over van alles van wegen, door waterlopen, door lavavelden en het mag gezegd : de Toyota Landcruiser is een perfecte 4x4, geen nood aan een Landrover, die Japanner doet alles waar veel andere zouden sneuvelen, nooit "veldvitesse of sperdifferentieel nodig gehad want dan trekt dat zich overal door ;-).

niks aan langs achter

niks opzij

niks van voor

vlucht met schapenwolkjes

geen gezever, motoren van Rolls Royve

Taxi Damier

Ga naar de gevangenis, indien u langs start gaat ontvangt u geen salaris...

Vandaag onze laatste dag en wat voor een (oh vers konar)
Op weg naar Grindavik naar ons laatste hotel kwamen we voorbij de enige twee gevangenissen van IJsland in Eyarbakki (zie foto). Best klein, zo te zien moeten de vikings toch veel braver zijn dan we denken). In datzelfde dorp hebben ze een zilveren kerk en ook een rood restaurant waar je eigenlijk zelf een ladder moet meebrengen om binnen te kunnen omdat ze de voordeur te hoog gestoken hebben... rare jongens die Eyyerbakkers... Ook wat oude huisjes van Deense kooplieden uit de jaren stilletjes (hljóðlega frá áranum)
Verderop door naar de hel (helviti) waar het uren in het rond stinkt naar solfer en pek. Allemaal het gevolg van een ontploffing van een geothermisch stoombad ( maar dan wel heeeeel groot) die ook een stuk van de heuvel weggeslagen heeft. Overal solferrook, kokende modder en heetwaterbeekjes.
Uiteraard ook wat kunst opgesnoven, opnieuw de minder gekende IJslandse functionele kunst.
Uit de vergelijkende studie langs de weg blijkt dat de Toyota Landcruiser de meest verhuurde 4x4 voor het zware werk is en dat de Dacia Duster en de Suzuki´s in de subtop zeer sterk meespelem.
Ook een foto van schapen die minder schuw waren en 2 nieuw ontdekte bieren waarvan we de kroonkurkjes meebrengen voor buurman Christ.
Enfin, zo zie je maar, voor elk wat wils.
De foto’s spreken voor zich. Vanavond vroeg gaan slapen want de 4x4 moet voor 5h30 morgenvroeg volgetankt binnengebracht worden om dan hopelijk om 7h40 van de grond te gaan (letterlijk).
(Bókstoflega af jorðinni)

Van Hunkubakkar naar Holfsvöllur

Vandaag een relatief korte rit maar met stralend weer.
Langs de kust naar Vik waar we the black beach (niet the black bitch) en de rotsen boven het zwarte strand bezoeken. Het zwarte strand is een strand van lavagruis (allez rolt u maar nekeer in het zand manneke). Het is een zeer woeste branding (zie filmpjes) waar enkel iemand met “ears of clay” in gaat. Bovenop de rotsen vanaf de nieuwe vuurtoren een magistraal zicht over de zee en het binnenland.
Verder naar een waterval die we op de heenweg links hadden laten liggen (fara eitthvað til vinstri) omdat we wisten dat we hem op de terugweg toch rechts gingen bezoeken. Geluk, dat wel, de zon zat volop op de Skogafoss waardoor prachtige wisselende regenbogen konden zien. Le hasard est curieux, il provoque les choses.... (10-puntsvraag, wie zingt dit? Fyrstu verðlaunin ferð til Róm)
Antwoorden zenden naar IJsland@istnogverre.be.
Na wat zoeken hier nu in Hellishola waar de wifi nu perfect is maar accommodatie iets minder. Gelukkig maar voor 1 nacht.
Morgen naar Grindavik, bij the blue lagoon.